Kayıt Ol
Türkiyem
Ne talihsiz kuşağız biz…
Son 20 yılın 12’sini Bush’larla geçirdik.
1980’lerden 90’lara Baba Bush’la geçtik.
2000’lerin 8 yılını da oğluna verdik.
Baba Bush “Aslında öbür oğlum Jeb de iyidir” demeye başlamıştı ki Obama yetişti.
Bush’lar kalabalık aile…
Baba Bush oğluna demiş ki:
“Benim annende yaptığım hatayı sen Irak’ta yaptın; zamanında çekilmeyi bilmedin.”
Her iki çekilme hatası da dünyaya pahalıya maloldu.
* * *
Müziğin kalelerinden “Rolling Stone” dergisi geçen Mart’ta, tarihinde ilk kez önseçim aşamasında bir adayı kapak yaparak Obama’ya destek vermişti.
Önceki gün de Washington’daki Lincoln anıtı önünde şov dünyasının yıldızları Obama için seranat yaptılar.
Umut, değişim, özgürlük şarkılarının söylendiği tören tüm sanatçıların “Hepimiz biriz” demesiyle sona erdi.
Yeni başkan, konseri ailesiyle sıradan bir sandalyede izledi; şarkılara eşlik etti, kalkıp ritm tuttu.
İrlandalı U-2’nun efsanevi solisti Bono “Barış, özgürlük sadece bir Amerikan rüyası değil, İrlandalıların da, İsraillilerin de, Filistinlilerin de rüyası...” diyerek lafı gündeme getirdi.
Obama bu rüyayı gerçeğe çevirebilecek mi?
Beklenti çıtası öyle yükseğe kondu ki, bir hayal kırıklığı yakın ve kaçınılmaz görünüyor.
* * *
Obama’yı büyük coşkuyla karşılayan Arap dünyası, yeni Başkan’ın (El-Cezire’nin tabiriyle) “kulakları sağır eden sessizliği” karşısında şimdiden burulmuş görünüyor.
Arapların “İsrail vahşetine onay” saydığı bu suskunluğu Amerikalılar, “Racon böyle; yeni Başkan görevi devralmadan konuşmaz” diye savuşturdular, oysa aynı Obama, Başkan seçildikten sonra Hindistan Mumbai’deki saldırıları hiç sektirmeden kınamıştı.
O yüzden buradaki suskunluk, daha çok, seçim kampanyası boyunca İsrail’e verdiği desteğin devamı olarak yorumlandı.
İsrail ordusu, Gazze’de insafsızca katliam uygulanırken Obama’nın
Hawaii’de kısa şortuyla golf oynarken kameralara poz vermesi ise tam
tüy dikti. (Golfçülerin bir zamanlama problemi mi var?)
* * *
Madalyonun diğer yanına bakarsak:
Arapların, hatta Filistinlilerin göstermediği tepkiyi Obama’dan beklemek de hayalperestlik olur.
O yüzden Gazze suskunluğuna bakıp yeni Başkan’ın Ortadoğu’yla ilgilenmeyeceğini varsaymamak gerek.
Kendisi
ilgi alanını Ortadoğu’dan Afganistan’a doğru çevireceğini beyan etmiş
olsa da koşullar buna izin vermeyecek gibi görünüyor.
Bush’lar sayesinde ABD, “Türklerin en nefret ettiği ülke” tahtına oturdu.
Bu nefret yoğunluğu, Türkiye’yi de “dünyada ABD’den en çok nefret eden ülkeler” sıralamasında başsıraya yerleştirdi.
Bugün işbaşı yapacak olan Obama işte böyle bir Türkiye, böyle bir Ortadoğu devralıyor.
Dileriz o, zamanında çekilmeyi biliyordur.
Son 20 yılın 12’sini Bush’larla geçirdik.
1980’lerden 90’lara Baba Bush’la geçtik.
2000’lerin 8 yılını da oğluna verdik.
Baba Bush “Aslında öbür oğlum Jeb de iyidir” demeye başlamıştı ki Obama yetişti.
Bush’lar kalabalık aile…
Baba Bush oğluna demiş ki:
“Benim annende yaptığım hatayı sen Irak’ta yaptın; zamanında çekilmeyi bilmedin.”
Her iki çekilme hatası da dünyaya pahalıya maloldu.
* * *
Müziğin kalelerinden “Rolling Stone” dergisi geçen Mart’ta, tarihinde ilk kez önseçim aşamasında bir adayı kapak yaparak Obama’ya destek vermişti.
Önceki gün de Washington’daki Lincoln anıtı önünde şov dünyasının yıldızları Obama için seranat yaptılar.
Umut, değişim, özgürlük şarkılarının söylendiği tören tüm sanatçıların “Hepimiz biriz” demesiyle sona erdi.
Yeni başkan, konseri ailesiyle sıradan bir sandalyede izledi; şarkılara eşlik etti, kalkıp ritm tuttu.
İrlandalı U-2’nun efsanevi solisti Bono “Barış, özgürlük sadece bir Amerikan rüyası değil, İrlandalıların da, İsraillilerin de, Filistinlilerin de rüyası...” diyerek lafı gündeme getirdi.
Obama bu rüyayı gerçeğe çevirebilecek mi?
Beklenti çıtası öyle yükseğe kondu ki, bir hayal kırıklığı yakın ve kaçınılmaz görünüyor.
* * *
Obama’yı büyük coşkuyla karşılayan Arap dünyası, yeni Başkan’ın (El-Cezire’nin tabiriyle) “kulakları sağır eden sessizliği” karşısında şimdiden burulmuş görünüyor.
Arapların “İsrail vahşetine onay” saydığı bu suskunluğu Amerikalılar, “Racon böyle; yeni Başkan görevi devralmadan konuşmaz” diye savuşturdular, oysa aynı Obama, Başkan seçildikten sonra Hindistan Mumbai’deki saldırıları hiç sektirmeden kınamıştı.
O yüzden buradaki suskunluk, daha çok, seçim kampanyası boyunca İsrail’e verdiği desteğin devamı olarak yorumlandı.
İsrail ordusu, Gazze’de insafsızca katliam uygulanırken Obama’nın
Hawaii’de kısa şortuyla golf oynarken kameralara poz vermesi ise tam
tüy dikti. (Golfçülerin bir zamanlama problemi mi var?)
* * *
Madalyonun diğer yanına bakarsak:
Arapların, hatta Filistinlilerin göstermediği tepkiyi Obama’dan beklemek de hayalperestlik olur.
O yüzden Gazze suskunluğuna bakıp yeni Başkan’ın Ortadoğu’yla ilgilenmeyeceğini varsaymamak gerek.
Kendisi
ilgi alanını Ortadoğu’dan Afganistan’a doğru çevireceğini beyan etmiş
olsa da koşullar buna izin vermeyecek gibi görünüyor.
Bush’lar sayesinde ABD, “Türklerin en nefret ettiği ülke” tahtına oturdu.
Bu nefret yoğunluğu, Türkiye’yi de “dünyada ABD’den en çok nefret eden ülkeler” sıralamasında başsıraya yerleştirdi.
Bugün işbaşı yapacak olan Obama işte böyle bir Türkiye, böyle bir Ortadoğu devralıyor.
Dileriz o, zamanında çekilmeyi biliyordur.